به گزارش خبرگزاری حوزه، یکی از اعمالی که سفارش بسیاری بر آن شده است، اقامه نمازشب می باشد که در این راستا داستان هایی از نمازشب ائمه (ع) و بزرگان دین در شماره های مختلف تقدیم نگاه شما خوبان خواهد شد.
مناجات با معبود در اسارتگاه
به یاد دارم اولین روزی که به همراه عده ای از دوستان به آسایشگاه ۱۷ منتقل شدیم با دیدن آن همه افراد در آن آسایشگاه متعجب شده بودم و به این فکر فرو رفتم که هنگام خواب چگونه این همه افراد در کنار یکدیگر می توانند خود را جا دهند.
به خاطر خستگی روحی، شب اول زود به خواب رفتم؛ ناخودآگاه نیمه های شب از خواب بیدار شدم. صدای زمزمه ای به گوشم رسید.
از جای خود بلند شدم و به اطراف نگاه کردم با بهت و ناباوری تمام، مشاهده کردم که حدود سه چهارم آسایشگاه به صورت انفرادی مشغول مناجات و خواندن نماز شب و تلاوت قرآن کریم هستند.
نزدیکترین فردی که کنارم نشسته بود پرسید: حالت بهتر شده؟ دلم می خواست از خجالت زمین دهان باز کند و مرا در خود فرو ببرد. با شرمندگی جواب دادم که: بله!
پرسیدم: بچه ها هر شب این برنامه را دارند؟ گفت: بله!
اکنون جواب سؤالی را که از اول غروب در مورد تنگی جا برای خواب در ذهنم نقش بسته بود گرفته بودم: اکثر بچه ها تمام طول شب را در حال مناجات با معبود خود می گذراندند. (۱)
۱. دیداری از جبهه عشق و خون، ص ۶۲ به نقل از سجاده عشق در فضیلت نماز شب، محمد مهدی علیقلی
نظر شما